Τη ψή σ’-ιμ’ τα παράπονα
Σε κανάν ‘κι θα λέγω
Αι! μανάχος θα νουνίζ’ ατά
Θα κάθομαι και κλαίγω
./.
Νέικον κορίτς εγάπανα
Τι ψή μ’ για τ’ άτε δι ‘να
Ε! οντές ετόν σε καλιόπον
Τα παλαλάν ντ’ εποίναν
./.
Εδέκεν ατέν η μανά ‘τς
΄ς σον πλούσιον ντ’ εθέλ’ νε
Εχ! και σε φτωχόν το καρδοπόν
το όνειρον επέμ’ νεν
./.