Έναν καιρόν ση Κατεφορίας τα μέρα, εσκότωσαν το μιχτάρ’ και έκοψαν το κιφάλ’ν ατ. Εκουμουλιάαν οι χωρέτ’ και έλεαν:
– Μώσε, ‘κι εσκότωσαν ατόν, το κιφαλ’ν ατ έκοψαν.
Κ’ επεκεί αμόν υποψιάσταν, ερώτεσαν και τη νύφεν ατ:
– Νέκουτση, ο πεθερό σ’, όνταν εσκώθεν πουρνά-πουρνά, είχεν κιφάλ’;
– Γουρπάν εσούν, είπεν η νύφε, ντο να λέγω σας! Φαήν εψαλάφεσεν και έφαεν, άμα κιφάλ’ είχεν – ‘κι είχεν, κι ξέρω.