Πουρνόβραδυν!….

Πουρνόβραδυν!….

 Ίνας Κανέτες τζαρτζής ελάσκουτον ‘ς σα χωρία κ’ επούλ’νεν βελόνä, ζινύχα κι’ άλλα ψιλοβολέας. Έτον και πολλά μασχαρäνος. Έναν ημέραν λέει ίναν χωρέτεν: – Εσείν οι χωρέτ’ ντο ‘λίγον τρώτεν! Μίαν τρώτεν, όντας σκούστουνε ασ’ σο κρεβάτ’ κ’ επεκεί η ώρα 10 – 11 κές εφτäτεν έναν καφαλτίν, ύστερα αναμένετεν τέεεε, πότε θα ίνεται τ’ ολημέρα να τρώτεν ολίγον κι’ άλλο, και ξαν αναμένετεν τέεε, πότε θα βραδύν, να τρώτεν και το βραδυνόν, κ’ επεκεί τάααχ’ ‘ς σο παρακάθ’ και μίαν πα όντας θα κείσνε κα.

–                            Μώσε, σκύλ’ υιέ, κι’ αμ’ εσείς ασ’ σ’ εμάς πολλά μη τρώτεν; Πέμε πόσον τρώτεν;

–                            Χμ εμείς; Εμείς τρώμε πουρνόβραδυν, πουρνόβραδυν, πουρνόβραδυν!…

Από το βιβλίο ¨Συλλογή Ποντιακών Ανεκδότων¨ του 1976.