97.
O φίλο μ’ εν’ και αδερφό μ’ Χαρίτον.
O φίλο μ’ εν’ και αδερφό μ’,
σ’ αγούτον κοινωνίαν,
εν’ ’ς σην πικρία μ’ το εμπάλ’,
άμαν και ’ς σην καρδία μ’ ,
./.
Τον φίλον ’κι ανασπάλ’ ατον
Για μέν ομοιάζ’ πατρίδαν,
Αμόν τ’ ορμίν κι’ άμον νερόν,
Κι’ άμον την ηλιαχτίδαν,
./.
’Σ σην προκοπήν ατ ≤αίρουμε
Γουεύω ασ’ σην πικρία ’τ’
Κιαν ’ς σον Θεόν τη προσευχή μ’
Να ε≤ καπάν την ύα ’τ’
./.
Τον φίλον ’κι ανασπάλ’ ατον
Για μέν ομοιάζ’ πατρίδαν,
Αμόν τ’ ορμίν κι’ άμον νερόν,
Κι’ άμον την ηλιαχτίδαν,
./.
αν έν’ οι φίλοι μ’ ξίχωροι,
’ς σο μίαν κατηβαίν’νε,
λόγια γλυκέα κι’ έμορφα,
κι’ άμον καπνόν τιζέβ’νε
./.
Τον φίλον ’κι ανασπάλ’ ατον
Για μέν ομοιάζ’ πατρίδαν,
Αμόν τ’ ορμίν κι’ άμον νερόν,
Κι’ άμον την ηλιαχτίδαν,
./.
Προστατεύεται από τον N.2121-1993 περί Πνευματικών Δικαιωμάτων