Ο θάνατον Ανάστασην
Νασσάν την μάνναν τη Χριστού,
και τη Θεούν το γράμμαν,
π’ ευλόησεν τον άρθωπον,
π’ εγέννεσεν το θάμαν,
./.
έφερεν την Άνοιξην,
´ς σα μαραμένâ αλώνâ,
´ς σα κάθαν άψεχον κορμίν,
εδäρτσεν την συγχώριαν.
./.
έρθεν κι’ εγονάτεσεν,
´ς σην γήν έρθεν τ’ Αρνίον,
έρθεν με πίστη εδäσκεψεν,
εγάπ’ για τον πλησίον.
./.
ελάρωσεν τ’ αρρώστιας,
´ς σην _ήν και ´ς σην καρδίαν,
ανήμποροι επορπάτεσαν,
κι’ εκλίσταν μ’ ευλαβίαν,
./.
´ς σο δέβασμα’τ’ ´ς σα τράμεραν,
τοπλάγευεν τον κόσμον,
κι’ η πλάσην εχαμαίλενεν,
´ς σον γαλενόν τον λόγον,
./.
Άνοιξην η γέννηση σ’
κι’ ο θάνατο σ’ εντάμαν,
γουρπάν εδέκες το κορμί σ’,
´ς σην γην εμουν το θάμαν ,
./.
ναϊλλοί τη μάνναν τη Χριστού,
την ρασοφορεμέντσα,
μάνναν π’εκοιλοπόνεσεν,
και στέκ ®α®ιρεμέντσα,
./.
Ο θάνατον Ανάστασην,
αιχτρίαν και ευλοΐαν,
Λαμπρήν έρθεν αξάν ´ς σην γήν,
ας άφτομ’ τα κερίαν,
./.
Προστατεύεται από τον N.2121-1993 περί Πνευματικών Δικαιωμάτων